Begin september 2013 is Hans Sierhuis, de broer van Annette, met Hemelvaart onder zijn arm terug gegaan naar Paros. Hij had nog een aantal vragen, waarop Judith Koelemijer tijdens haar zoektocht geen antwoord had kunnen vinden. Want waar was het ongeluk dat zijn zus noodlottig werd nu precies gebeurd, op de weg tussen Lefkes en Parikia? En hoe was het mogelijk dat de rechtbank al na een dag uitspraak had gedaan in de zaak tegen de Duitse motorrijder Dieter Dunkelmann, terwijl juridische processen in Griekenland meestal uiterst traag verlopen?
Hans was 23 jaar niet meer in Parikia geweest, en vond het ‘ongelooflijk spannend’ om terug te gaan naar het stadje, vertelt hij. ‘Ik heb een auto gehuurd en ben direct naar de bouzoukitent gereden waar Annette en de Duitse jongens die bewuste nacht naartoe zouden gaan – maar waar mijn zus nooit is aangekomen’, vertelt Hans. ‘Het was precies 3,6 kilometer van Parikia naar ‘Elitas Bouzoukia’, zoals die tent heette. ‘Een bochtige weg door de heuvels. Ik vond het belangrijk om te weten waar het ongeluk was gebeurd. Op die plek heeft ook mijn leven immers een geheel andere wending gekregen. Maar hoe kon ik erachter komen? Van Judith had ik begrepen dat er in de dossiers niets over te vinden was.’
Zes dagen lang sprak Hans met tal van Grieken op het eiland, die zich er allemaal óók over verbaasden dat de Duitse Dieter Dunkelmann, die toch dood door schuld ten laste was gelegd, al na een dag op vrije voeten was gekomen. ‘De Duitse jongens moeten hulp hebben gehad van iemand, daar ben ik bijna zeker van’, zegt Hans. ‘Maar hoe het precies is gegaan, heb ik niet kunnen ontdekken. Ik heb een politieman gesproken die in 1985 bij de zaak betrokken was. Hij was aanvankelijk heel welwillend, wist alles nog. Totdat hij hoorde dat ik de broer was van het slachtoffer. Toen sloeg hij meteen dicht.’
Hans ging terug naar alle plekken in Parikia die zijn zus in haar laatste levensdagen had aangedaan, en maakte een reconstructie van haar laatste nacht. Op het kaartje dat u hier onder vindt,
kunt u alle plekken die in Hemelvaart een rol spelen terugvinden. Zoals de Beach Bar (zie 1 op kaart) (nu een nautische club), de camping (zie 2 op kaart), het café (zie 3 op kaart) waar Annette en Judith aan het begin van de laatste avond Irish Coffee dronken, de Ierse Pub (zie 4 op kaart), het stoepje voor het huis van de dokter (zie 5 op kaart), de ‘Kerk met de honderd deuren’ (zie 6 op kaart),de disco (zie 7 op kaart), Elitas bouzikia (zie 8 op kaart) en het voormalige sportveldje (zie 9 op kaart) waarop Annette stierf.‘Ik wilde alles nog eens in gedachten beleven, als een film voor me zien’, zegt Hans daarover.
Op de bijna laatste dag van zijn verblijf op Paros reed Hans nog één keer over de weg van Parikia naar Elitas Bouzoukia. Langs de weg stonden een paar oude, witte Griekse huisjes. Hij klopte bij een van de huisjes aan. Een stokoud, in het zwart gekleed vrouwtje deed open. Wist ze nog iets van een dodelijk ongeluk, op 15 augustus in 1985?, vroeg Hans in zijn beste Grieks. Waar was dat gebeurd? De oude vrouw wist meteen waar hij het over had. Er werd een zoon gebeld, druk gesproken. Met behulp van aanwijzingen van de zoon voerde de oude vrouw Hans aan zijn arm mee naar de plek van het ongeluk, op nog geen 150 meter van het huis. Hier was het, wees ze. De weg was indertijd afgezet geweest. De motoren lagen nog een halve dag op het asfalt, voor het politieonderzoek. Iedereen die van Lefkes naar Parikia wilde gaan, moest omrijden. Het ongeluk was gebeurd op een recht stuk weg (zie 10 op kaart) van zo’n zes meter breed, ruim na de bocht, op nog geen kilometer van Parikia. ‘Ik ken die weg heel goed’, vertelt Hans, ‘het ongeluk is gebeurd op een heel overzichtelijk stuk. Hoe de ene motorrijder de andere dáár niet heeft zien staan, is mij een raadsel.’
Hans kocht in de ‘Kerk met de honderd deuren’ een lantaarntje, en plaatste dat op de plek van het ongeluk naast de weg. ‘Ik heb daar nog lang gezeten’, zegt hij, ‘diep in gedachten verzonken.’ Op het lantaarntje (zie 10 op kaart) stond een afbeelding van Maria.
