‘Je bent dus journalist die op zoek gaat naar een grote gebeurtenis in je eigen leven. Die geef je dan zo mooi en sterk dramatisch vorm dat je 270 pagina’s wordt meegesleept door jouw verhaal. Dat vind ik knap.’ – Cees Grimbergen in Met het oog op morgen
‘Hemelvaart, (…), laat zich lezen als een roman. De literaire kwaliteit schuilt in de geraffineerde compositie en thematiek, de heldere stijl. Daarnaast bewijst Koelemeijer zich opnieuw als een behoedzame verteller met een sterk expressief vermogen. Onvergetelijk is het beeld van de vriendinnen op de terugreis: gevijven staan ze aan dek. Met zes rugzakken en een doodskist. ****’ – Daniëlle Serdijn in de Volkskrant
‘Ontroerend verslag van een oprechte, niet op sensatie beluste zoektocht, waaruit blijkt dat iedereen zijn eigen waarheid heeft.’ – Elsevier
‘Net als in Het zwijgen van Maria Zachea, haar succesvolle debuut, en net als in haar tweede boek Anna Boom herschept Koelemeijer in Hemelvaart dialogen en scènes uit de werkelijkheid alsof het een roman betreft. Ze doseert kunstig.’ – Jann Ruyters in Trouw
‘Het verhaal is meeslepend en fascinerend. Hoe kunnen mensen zulke uiteenlopende herinneringen overhouden aan zo’n tragische gebeurtenis?’ – Pam van der Veen in Algemeen Dagblad
‘Nu, vijf jaar later, verschijnt Hemelvaart en ik durf te wedden dat weinig lezers zich niet vanaf de eerste pagina gewonnen zullen geven. Dat komt in de eerste plaats door de hoofdpersoon, Annette, en de manier waarop Koelemeijer haar tot leven wekt: een levenslustig meisje uit West-Knollendam dat alles uit haar leven wil halen: tot diep in de nacht opgetogen in de disco en al een paar uur later in de manege in de weer met gehandicapten. Een meisje met twee kanten ook: naar buiten onstuimig en uitbundig, thuis rustig en ingetogen.
(…)
Hemelvaart is de nauwgezette reconstructie van een wijdvertakt rouwproces en opnieuw prachtig geschreven, al bleek ik soms haken aan een aanstellerig woord als queeste voor zoektocht. En soms vroeg ik mij of of dit echt allemaal non-fictie is: waar gebeurd. Koelemeijer heeft alleen dagboeknotities uit de eerste tijd na Annettes dood, maar beschrijft ook uit latere jaren in detail hoe ze over haar droomt: Hoe weet ze dat zo precies? Als het dichterlijke vrijheid is, zij het haar vergeven, want het is volkomen overtuigend.’ – **** John Jansen van Galen in Het Parool